Podróż "Wędrowca do Świtu" − trzecia część serii Opowieści z Narnii C.S. Lewisa.
Streszczenie[]
Łucja, Edmund oraz ich nieznośny kuzyn Eustachy za pomocą magicznego obrazu przenoszą się na pokład "Wędrowca do Świtu", gdzie ponownie spotykają młodego króla Narnii – Kaspiana. Muszą pomóc mu w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca, baronów narnijskich (Revilian, Bern, Argoz, Mavramorn, Oktezjan, Restimar i Rup), których uzurpator Miraz wysłał na morze. W tym celu rozpoczynają pełną przygód podróż aż na ostateczny wschód.
Po drodze kolejno odwiedzają: Samotne Wyspy, na których Kaspian detronizuje gubernatora Gumpasa i znosi niewolnictwo; Smoczą Wyspę, na której Eustachy zostaje przemieniony w smoka, a następnie odczarowany; Spaloną Wyspę; Wyspę Złotej lub też Śmiertelnej Wody, na której mieści się jezioro o magicznych właściwościach; Wyspę Głosów, lub też Łachonogów, zamieszkaną przez tajemniczego czarodzieja Koriakina i jego niezwykłych, nieco zwariowanych poddanych; Ciemną Wyspę, na której spełniają się najgorsze sny, aż w końcu docierają do Wyspy Ramandu, początku Końca Świata. Tam odnajdują ostatnich trzech baronów pogrążonych w głębokim śnie. "Aby złamać potęgę tego czaru, musisz popłynąć aż do Końca Świata albo tak blisko Końca Świata, jak tylko to możliwe, i pozostawić tam przynajmniej jednego ze swoich towarzyszy." - oznajmia Kaspianowi władca wyspy, Ramandu. "Wędrowiec" udaje się zatem na wschód. U granicy krainy Aslana drogi bohaterów rozdzielają się: Kaspian wraz z załogą statku wracają do Narnii, Ryczypisk udaje się do krainy Aslana, co stanowi spełnienie jego najskrytszych marzeń, a dzieci zostają odesłane do Anglii.